Um nýtilkomið bann á einkadansi og skrattann hann Geira..

Þegar ég les færslur þar sem fólk hellir úr skálum reiðum sinnar varðandi einkadans þá finnst mér meira en augljóst að ekkert þeirra hefur nokkurntímann komið inn á svona stað áður.

A.m.k. ekki hér á Íslandi.

Einnig virðist vera hálfgert sport að rífast út í hann Geira á Goldfinger sem á núna að flokkast sem 'þrælahaldari'. Jeddúdamía, hvernig er hægt að segja svona um þennan mann. Ég hef þekkt konur í þessum viðskiptum og menn sem hafa unnið þarna sem dyraverðir. Einnig hef ég komið þarna inn sjálf, en svona upp á grínið reyni ég hér með að taka þátt í hneisubreiðslu landans.

 

Ég stend í andyrinu á Goldfinger og tala við dyramanninn sem vinnur þar. Þetta er rólegur maður, lágvaxinn en bætir sér það upp í vöðvamassa. Hann er nýbúinn að útskýra fyrir mér hvað honum þykir nú þægilegt að vinna á nóttinni og eiga frí á daginn þegar eigandinn, Geiri, stígur inn um dyrnar.

Geiri er nokkuð gildur og eftir að hafa verið í kringum hann í bara örstutta stund fær maður á tilfinninguna að hann er ekki maður, heldur bangsi.

Hann heilsar dyraverðinum örstutt með brosi og gengur inn á barinn. Stelpurnar standa þar og horfa áhugalaust út í loftið með sígarettu í öðru munnvikinu. Ein þeirra er að stríða barþjóninum til að láta tímann líða.

"Sælar stelpur mínar" segir Geiri á íslenskumeitlaðri ensku. "Hvernig gengur hjá ykkur?" bætir hann við og setur hönd á öxlinni á einni þeirra (en ekki á rassinn eins og allir viðskiptavinirnir reyna).

"Æ, það er rosa lítið að gera. Það kom einn áðan sem var með mikil læti en við létum henda honum út." dæsir sú sem er næst Geira og hallar sér á barinn.

"Vonandi ekkert alvarlegt." segir Geiri blíðlega. "Nei, maðurinn var bara hálfviti. Vildi ekki borga" segir stúlkan aftur.

"Jæja, vonandi rætist nú úr kvöldinu," segir Geiri og hysjar upp um sig, "en ég þarf að fara inn á skrifstofu núna, elskurnar."

 

Geiri gengur framhjá mér og dyraverðinum aftur og inn um aðra hurð. Eftir stend ég forviða á landanum og þeirra hjátrú um starfsemi Geira. Í gegnum doðan heldur dyravörðurinn áfram að tala við mig. Ég tek óvart fram í fyrir honum og spyr hvort þetta sé alltaf svona.

"Jaaá. Nema um helgar og mánaðarmót, þá er eitthvað að gera"

Maðurinn skyldi greinilega ekki spurninguna. Blíða Geira virtist vera algjörlega partur á umhverfinu.

Seinna fékk ég líka að heyra að hann gefur dönsurunum sínum jólagjafir.

JÓLAGJAFIR.

 

 

Verð nú eiginlega að segja að ég hefði viljað eiga yfirmann eins og Geira.