Þarna leysti hann öll vandamálin!

Rosalega er þessi Vilhjálmur skemmtilega sniðugur. Það gefur auga leið að við munum bráðum sjá rónana engjast úr kvölum yfir allan miðbæinn er það byrjar að renna af þeim. Rétt áður en þeir líða inn í svefninn hvísla þeir hörmungaþrungið út í loftið: "Kaldur....bjór..."

Ég sé fram á hreinari og hádramatíska tíð. Þetta gæti verið mikill innblástur fyrir Listaháskólann! Hægt er að skrifa sögur, taka upp stuttmyndir og gjörninga og svo er náttúrulega hægt að teikna þá þar sem þeir hreyfa sig lítið í yfirliðinu. Svona dáldið eins og gamla kaffistofan niður við höfn. Hún er einmitt full af svona gömlum körlum sem enginn virðist kæra sig um.

 Kannski ég ætti að senda bréf til Villa og stinga upp að ekki megi selja heitt kaffi á kaffihjallinum. Vá! Ég er bara stútfull af góðum hugmyndum! Spurning hvort að Villi eigi séns í mig ef ég gef mig fram sem bæjarstjóra. Hoho.

Kælirinn fjarlægður úr vínbúðinni í Austurstræti

Peningaprentun? Very yes.

Ég þori náttúrulega ekki að dæma söguna áður en ég sé hana, en ég veit að það verða sko margir mennirnir sem eiga eftir að fara á myndina.

Ég er viss um að þeir gætu ekki endursagt söguna, né hve langan tíma hún tók, en ég held að þeir verði ánægðir svona samt sem áður.

Jessica Biel fækkar fötum í næstu mynd

Hvernig getur meðal-Jóninn það svo sem?

Hvernig myndirðu svara spurningunni: "Hvað heldurðu að þú borðar mörg grömm af sykri á dag?"

 

Tja tjo, hm. Jú, það er nú sykur í kökum. Ég fékk mér líka jógurt, en það er ekki talið með. (sem er rangt, eins og flestir vita, það er mikill sykur í jógurt og reyndar líka í hrærðu skyri).

Þetta er óreiknanlegt dæmi án þess að telja allt til og vandlega reikna allt saman.

 

Svo náttúrulega þegar þessi fíkn er komin svo langt að þetta er orðin nauðsyn er auðvelt að segja: "Ég er búin að vera dugleg í dag, borðaði ekkert nema hrökkbrauð með kotasælu, ég sver!"

 

Hvernig sem maður lítur á þetta virðist málið vera augljóst.

Greina ekki rétt frá sykurneyslunni

Afhverju ekki bara arsenik?

 

Það virkar fínt og svo er það bæði ódýrara og auðfáanlegra en geislavirk efni.

Geislavirk slóð var rakin um miðbæ Lundúna

Obbosí!

Sagt hefur nú verið að menn séu gagnslausir við heimilisstörf en að stórslasa sig við það eitt að búa til brauð með osti! Úff! Ég vissi ekki að karlmenn væru svona illa staddir!

 

Burtfráséð því þá hlýtur hann að hafa náð nokkuð góðri sneið af puttanum. Þarf hann að 'hvíla sig'? Nokkuð undarlegt, hljómar að hann hafi misst allt af lítra af blóði og geti ekki hreyft hendina eða eitthvað álíka.

 

Ég myndi frekar trúa að hann þyrfti að 'hlífa hendinni'.

Ostaskeri eyðilagði Íslandsför

Um próteinsúkkulaði og megranir..

Ég er veik í hausnum. Nei svona í alvörunni, ég þjáist af hrikalegri minnimáttakennd um útlit mitt (en ég læt engan sjá það, maður vill ekki líta út eins og auli með hor).

 

Eftir að hafa farið í stranga megrun í nokkrar vikur (lesist sem: anorexíukast) gafst líkaminn og sálinn upp og ég gleypti ofan í mig hálfa 15" pizzu með skinku og sveppum (Frá Hrói Hetti, hann er bestur). Maginn sendi mér skilaboð:

Kæra Ásta. Ertu vitlaus? Þú ert búin að vera að éta ekkert eða special k bari núna í uþb fjórar vikur. Nú ætlastu til að ég melti hálfa pizzu sem er með því þyngra í heiminum. ÉG HELD SKO EKKI. Ég er farinn í frí, hringdu í mig þegar þú finnur þér nýtt vit. Það eru útsölur í Kringlunni, gætir fundið eitt þar.

 

Við blöstu tveir dagar af hrikalegum sársauka þar sem allt sat pikkfast á milli háls og beltismáls og ég hafði meira en mikinn tíma til að hugsa um minn gang.

 Ég hef tekið upp matarræði sem hefur gagnast mér vel áður fyrr, það er, að borða mikið prótein. Ef ég verð svöng fæ ég mér hvað sem er til inni í vinnueldhúsi, hnetur, ostar eða kex á milli þess að ég borða prótínríkar máltíðir.

Ég ákvað að skella mér og kaupa mér próteinsúkkulaði til að fá meira prótein ofan í mig. Stóð fyrir framan -DEILDINA- í Hagkaup og hugsaði mér hvað ég ætti nú að kaupa mér. Hmm. "Kökur og Rjómi" var eitt þarna, "Súkkulaðihnetusmjör" var annað. "Súkkulaðikaka" og "Bananakaramellubaka".

"Hvar er SÚKKULAÐIÐ?" urraði í mér. Ekki fann ég neitt einasta sem hét bara 'súkkulaði'. Endaði á því að kaupa eitthvað sem hét "Súkkulaðikaka", þar sem það var það næsta sem ég komst.

Vinsæld snýst um frumleika, frumleiki snýst um einfaldleika.

Bíddu nú við...

94 cm fyrir karla og 81 cm fyrir konur? Algerlega óháð hæð þá? Mikið rosalega er gott fyrir hjartað að vera lágvaxinn, held ég. :s

Kúluvömbin óholl hjartanu

Hohohhoho

Hvernig segir maður þetta við kærustuna?

 

"Gettu hvað ég er meeeeð? FRÍA BRJÓSTASTÆKKUNARAÐGERÐ!! Bara handa uppáhaldssnúllunni minni!"

"Mm.. já.. eh.. Takk."

 

Gætu konur tekið þátt í leiknum? Ef þær ynnu þyrftu þær að gefa vinkonum sínum þetta? Hmm.

 

Oo jú, svo margt sem kemur upp í hugann.

Brjóstastækkun í verðlaun

Gaman í þykjustulandi!

Jæja, nú eru 25 dagar þangað til að ég skoppa á brott yfir hafið og til Ameríku eins og víkingarnir forðum. Ísland er náttúrulega alltaf æðislegt (á sumrin) en eftir þessi 21 ár sem ég er búin að vera hér samfleytt er ég við það að fá nóg.

 Mér þykir svo undarlegt að svona lítið samfélag geti verið svona rosalega yfirborðslegt. Allir þykjast vera mjög ríkir, maður verður náttúrulega að geta keypt það dýrasta til að vera menn með mönnum! Flestir eiga nú bara svona rétt tæpilega fyrir öllu, en hér á landi er krítarkortið besti vinur vinsæla fólksins! Svo er náttúrulega hægt að fá lán fyrir dýrum bílum, nýju eldhúsi og svoleiðis.

 Svo þarf maður að halda í við tískuna. Ef maður er eitthvað öðruvísi er maður flokkaður sem annað hvort skrítin/n eða listamaður.

Dæmi að því var þegar ég vann með vinkonu minni nokkri sem hefur svoleiðis dreddlokkaflóð að ég hef sjaldan séð þá lengri. Að vera með dredda virðist ógeðslegt, en krefst mikillar athygli, svo sem að setja olíu í lokkana, hekla laust hár inn í þá aftur og svo er endalaus hárþvottur. Ég get með sönnu sagt að hún stóð sig með prýði í öllum þessum greinum.

Einn viðskiptavinurinn sagði við mig, "Ég hélt nú að svona fólk væri ekki ráðið í þjónustustörf!" (Takið eftir því að þetta var staðsett inn í Bónusvídjó, sem er með þeim ógeðslegri sjoppum sem ég veit um). Ég hváði. "Þú veist..." sagði hann og gerði einhverskonar maríjónu-bendingar með höndunum.

Já, greyið vinkona mín fær þetta meiri að segja oft! Og hún lifir nú mun heilbrigðari lífstíl en ég, þar sem ég drekk og hún ekki.

 

Og þar sem ég er nú komin út í útlitsdýrkun þá eru svoleiðis standardarnir fyrir kvennmenn hér að ég stend og veit ekki hvað ég á að gera við mig. Stelpur eiga að vera annað hvort þvengmjóar með stór brjóst/fleginn bol og svoleiðis kúkabrúnar af sól eða haugafullar til að eiga séns í venjulega íslenska karlmenn. Helst bæði. Ég er nú ekki feit, er að vinna í slétta maganum mínum en það eru ennþá 5 kg í það en samt er fólk alltaf að slúðra því í mig að ég gæti verið módel eða eitthvað álíka.

Ekki hef ég fengið athygli frá íslenskum mönnum nokkurntíman svo ég muni, nema þegar vinnufélaginn minn kom upp á mér og sagði, "Þú gætir nú verið flott ef þú myndir grennast" og á því tímabili var ég nú sem grennst og maginn var fínn, að ég best man.

Pólverjar eiga það þó til að blístra á mig.

Allt þetta virðist eitthvað svo beint tekið úr bíómyndum og tónlistarmyndböndum, einhverskonar þykjustuheimur þar sem allt er geðveikt flott og kúl en samt viljum við halda því fram að Ísland er SKO best í heimi, jafnvel þó að við viljum ekkert tala um sögu okkar og þykjum víkingar vera hallærislegir. Frekar bendum við túrhestunum á hve nútímaleg við erum og fín. "Hvað með víkingana og hvalina og svoleiðis?" spurja þeir. "Neinei." svörum við, "Sjáðu þessa búð, hérna er allt sem er nýmóðins vestanhafs!"

 

Ég er orðin þreytt og sliguð á svona 'double standard' eins og maður segir á góðri íslensku. Ég virðist ekki geta uppskorið jákvæðni og athygli fyrir að vera hress, sprækur, gáfaður kvennskörungur sem er með líkama í meðallagi og litla sem enga sólbrúnku.

Ég er spennt að prófa fyrir mér í BNA, þar sem lifnaður er ódýr, fólk er stolt af sögu sinni og ég lít út fyrir að vera mjó í kringum allar fitubollurnar.

Sérsveitin hefur mér alltaf þótt skondin.

Venjulega er hún send í mál sem lögreglumenn ættu að geta ráðið við sjálfir, en náttúrulega vill maður ekki taka neina sénsa ef fólk er með byssur.

 

Sem minnir mig á dálitla sögu.

Ég er í víkingahópnum Rimmugýg, sem sér um að skemmta landanum einu sinni á ári í Hafnafirði. En víkingahópurinn æfir allt árið til að gera hátíðina sem skemmtilegasta.

Það var strákur í hópnum okkar. Afar hár og slánalegur, með mikið skegg og þótti voða fyndið að urga eins og villimaður. Hann var þó einn sá vingjarnlegasti og meinlausasti strákur sem ég hef þekkt.

Hann var líka mikill íþróttagarpur og skokkaði reglulega alla leið frá Kópavogi niður í Hafnarfjörð á æfingar. Með þung vopnin utan á sér líka! Duglegur sá!

Einn daginn á leiðinni á æfingu stukku undarlega klæddir menn út úr bíl á ferð og sneru hann niður. Þar var sérsveitin komin á ferð. Tók ponsu tíma að útskýra fyrir mönnunum að hann væri semsagt ekki vanheill á geði og væri bara leið á venjulega skylmingaæfingu.

 

Ég held að hann hafi hætt skokkinu eftir þennan atburð.

Sérsveit kölluð út vegna gruns um vopnaburð